Eseoj kaj paroladoj

Cingria, C.-A. A propos de la langue esperanto dite langue universelle (Ĝenevo: Voile latine), ne-datita broŝuro, klasita ĉe n-ro ESP-366 en la Centro por

dokumentado kaj studado pri la lingvo interaacia, Urba Biblioteko, La Chaux-de-Fonds, Svislando).

Freud, Anna (1937) The Ego and the Mechanisms of Defense (Londono: Hogarth).

Freud, Sigmund (1920) Jenseits des Lustprinzips (volumo n-ro 18 de la Kompleta Verkaro, Londono: Hogarth). G.P. (1985) "Ciceron est mort, vive Donaldus Anas" Vingt-Quatre Heures, 25-a de marto 1985.

King, C.E.; Bryntsev, A.S.; kaj Sohm, E.D. (1977) The implications of additional languages in the UnitedNations System (Novjorko: UN, dokumento A/32/237).

Kiotaro Deguti (1973) My travels in Esperanto-land (Kameoka: Oomoto).

Laird, Charlton (1957) The Miracle of Language (Novjorko: Fawcett).

Lord, Robert (1974) Comparative Linguistics (Londono: English Universities Press). Malherbe, Michel (1983) Les langages de l'humanite (Parizo: Seghers).

Martinet, Andre (1967) Elements de linguistique generale (Parizo: Armand Colin).

Martinet, Andre, red. (1968) Le Langage (Parizo: Gallimard).

Piron, Claude (1980) "Problemes de communication linguistique aux Nations Unies et dans les institutions apparentees", Language Problems and Language Planning, 1980, 4, 3 (fall), pp. 224-237.

Piron, Claude (1984) "Contribution a l'etude des apports du yiddish a 1'esperanto", Jewish Language Review,

1984, 4, pp. 15-29.

Piron, Claude (1986) "Esperanto: l'image et la realite", Cours et etudes de linguistique contrastive et appliquee, n-ro 66 (Parizo: Universite de Paris VHI-Vincennes).

Waringhien, Gaston (1959) Lingvo kaj Vivo (La Laguna: Regulo-Perez).

Wells, Peter (1987) en "Letters — Aspiring to Esperanto", Time, 24-a de aŭgusto 1987, p. 3.

Esperanto-Dokumentoj, n-ro 26E (1988)

Interparolo kun Claude Piron, verkisto esperanta

Claude Piron, vian famon de poeto kaj verkisto oni konas de Brazilo ĝis Mongolio, de Litovio ĝis Japanio, fakte en la tuta mondo, tamen kie vi loĝas, en franclingva Svislando, neniu aŭdis pri vi. Kiel klarigi tiun paradokson?

Min konas kiel verkiston nur tre malgranda nombro da homoj, sed estas vere, ke ili troviĝas en pli ol cent landoj.

Kiel tio eblas?

Tute simple, mi verkas en Esperanto. La esperantlingva komunumo similas al diasporo. En unu difinita loko troviĝas nur malmultaj homoj, povas esti eĉ nur unu, sed da tiaj lokoj estas multege, disvastigitaj tra la tuta mondo. Tiuj homoj ŝatas legi. Jes ja, en iuj landoj, kie multaj homoj scipovas Esperanton, kiel Ĉinio kaj Rusio, libroj eldonitaj en Okcidento estas ne akireblaj. Sed sufiĉas, ke okcidentano donacu unu, por ke ĝi trovu multajn legantojn, kiuj cirkuligas la verkon inter si.

Kial diable en Esperanto vi decidis verki?

Ĉar mi amas tiun lingvon. Ĝi estas amuza, riĉa, ege esprimplena, tamen tre simpla. Mi amas la francan, sed Esperanto ebligas al poeto diri ĉiaspecajn aferojn, kiujn ne eblas diri nialingve. Ĉe ni la herbejoj verdoient (verdas) kaj la fajroj rougeoient (ruĝas), sed lago ne rajtas "bleu-oyer" (blui), nek nebulo "grisoyer"

(grizi). France oni povas mirinde kanti, sed ne "violoner bellement' (bele violoni). Kaj kion diri pri vortoj, kiaj "amikumi", kion ni france priskribu per "savourer le plaisir d'une amitie", "avoir la joie d'etre entre amis", "se sentir bienparce qu'on est amis et que l'amitie se manifeste" ! La franclingvaj esprimoj ĉirkaŭiras la aferon, neniu el ili estas preciza kaj ĝusta traduko; tamen temas pri travivaĵo tute kutima, kiun konas ĉiuj personoj havantaj bonajn kamaradojn.

Kiam vi ekverkis en Esperanto?

Dekkvarjaraĝe, travivinte malfacilegaĵojn, kiujn io en mi volis esprimi poezie, por liberigi min de iu psika premo. Montriĝis, ke mi sukcesas pli facile en Esperanto ol en la franca. Fakte, ekde kiam mi lernis Esperanton, 12-jaraĝe, mi tenis taglibron tiulingve.

Kaj kion vi verkas nuntempe?