Фаўст

Маргарыта

Пра што вы?

Мефістофель (сам сабе)

                  О, дзіця, дзіця!

(Уголас.)

Бывайце ж!

Маргарыта

З богам, пан!

Марта

                    Хаця —Я б мець пасведчанне хацела,Калі і як мой муж пакінуў светІ дзе ўпакоілася цела,Усё, каб як належыць, каб як след,Каб некралогі, выразкі з газет…^{57}

Мефістофель

Ды што прасцей! Бо праўда — гэта ж тое,За што выказваюцца двое.^{58}Дарэчы, прыяцель мой тут,Я разам з ім прыйду на судУ сведкі.

Марта

             Я ўжо вам аддзячу!

Мефістофель

А ці паненку тут убачу?..Ён хлопец бравы, а з манерГалантны рыцар, кавалер.

Маргарыта

Пачырванею. Ах, ну што вы!

Мефістофель

Трымайце нораў! І нахмурце бровы!

Марта

Сягоння мы, як сонца сядзе,Чакаць вас будзем тут у садзе.

Вуліца^{59}

Фаўст. Мефістофель.

Фаўст

Ну што? Якія ў вас навіны?

Мефістофель

Во! як палае наш герой!Лічыце Грэтхен загадзя сваёй.Мы ў садзе ў Марты сёння быць павінны.А Марта — зводніца і скнара,Сказаць па праўдзе — чорту пара.

Фаўст

Выдатна!

Мефістофель

Патрабуе платы Марта.

Фаўст

Яна любой падзякі варта.

Мефістофель

Мы прысягнуць павінны, я і вы,Што муж няшчаснай — нежывыІ пахаваны ў Падуі ў саборы.

Фаўст

У Падую? Дарога зноў, турботы, зборы?

Мефістофель

Sancta simplicitas^{60}! Дзівак!Мы можам сведчыць проста так!

Фаўст

Я вам не хлус!

Мефістофель

                  Змагар за праўду! Мо ніколіВы людзям глупства не малолі?Хіба пра бога, рух свяціл, планет,Пра чалавека і яго духоўны светНе гаварылі смела і глыбокаЗ апломбам знаўцы і прарока?Але ж сабе прызнайцеся хаця,Што тайны сэнс і змест жыццяВядомы вам, мой друг упарты,

Не больш, чым доля мужа Марты.

Фаўст

Не бачыў век такога я сафіста.

Мефістофель

І ў чорта інтэлект узрос.Магу быць пэўны, што за носПаводзіш Грэтхен, урачыстаЁй будзеш клясціся ў каханні,Спяваць ёй будзеш на світанні.

Фаўст

Ад сэрца, шчыра.

Мефістофель

                      Не смяшы!Пачнеш трубіць пра вобраз мілы,Пра вернасць сэрцаў да магілы —І гэта шчыра, ад душы?

Фаўст

Пакінь! Скажу адно я — вер не вер:Калі ўсяму, што ў сэрцы маю,Я назвы правільнай не знаю,Калі дапытліва цяперУ белы свет іду блукаць,Каб словы ісціны шукаць,Калі агонь, якім палаю,Бясконцым, вечным называю,—

Дык хіба ж гэта — прыдур, бзік?

Мефістофель

Па-мойму — так!

Фаўст

                  Нашто надсаджваць грудзі!Той, у каго даўгі языкІ хто дурыць лаўчэй прывык,—Той — слушны будзе.Хадзем! Здаюся моўчкі сатане,Бо так выгоды болей мне!

Сад^{61}

Маргарыта пад руку з Фаўстам, Марта з Мефістофелем — прагульваюцца.

Маргарыта

Пан з далікатнасці гатовыДа буднай знізіцца размовы.Павандравалі вы па свеце шмат,І ў вас жыццёвы вопыт за плячыма,—Ці ж можа простая дзяўчынаПатрапіць вам у акурат?

Фаўст