Читаем Фаўст полностью

Фаўст

Ёган Вольфганг Гётэ

Мефістофель

О, сэрца ўсюды прадаецца.

Марта

А, божа, я ў тым сэнсе, што жанчыны…

Мефістофель

На жарты з дамаю свае прычыны.

Марта

Не, вамі я не зразумета!

Мефістофель

Вы проста ягадка, а не кабета!

Праходзяць.

Фаўст

А ці мяне адразу ты пазнала,Калі ўвайшоў я сёння ў сад?

Маргарыта

Я так збянтэжана стаялаІ апусціла вочы.

Фаўст

Я сабе дазволіў шматТады, сустрэўшыся каля сабора.Прашу мне вольнасць дараваць.

Маргарыта

Узрушанасць сваю няскораЗмагла я ў сэрцы ўтаймаваць.Не чула я яшчэ дакораў,Што я лядашчая, благая.

Ах, думала, няўжо твой нораўТакі, што ўжо няма і спасу,Ці не падумаў ён, што я такая…Што можна ўзяць мяне адразу?Прызнаюся: чаму, не знаю,Прыхільнасць я да вас у сэрцы маю.Але сябе тым часам дакарала,Што крыху вас пашкадавала.

Фаўст

Каханая!

Маргарыта

Хвіліначку!

(Зрывае рамонак, ірве пялёсткі.)

Фаўст

Не рвіце.

Маргарыта

Гульня!

Фаўст

Ды ну?

Маргарыта

Прашу, з мяне не кпіце!

(Абрывае пялёсткі і шэпча.)

Фаўст

Што шэпчаш ты?

Маргарыта (напаўголаса)

Кахае — не!

Фаўст

Анёлак мой!

Маргарыта(шэпча)

Кахае — не! Кахае — не!

(Зрываючы апошні пялёстак, радасна.)

Кахае!

Фаўст

Так, дзіця, няхай рамонка моваПрысудам божым будзе: ён кахае!

(Бярэ за абедзве рукі.)

Маргарыта

Я так усхвалявана!

Фаўст

О, не дрыжы! Хай позірк мой,Хай поціск рук табе раскажа,Што словамі сказаць не ўмею!Аддацца б цалкам! АсалодайУпіцца я бясконцай прагну!Бясконцай! Бо канец — адчаем быў бы!Бясконцай! Не хачу канца!

Маргарыта паціскае яму рукі, вырываецца і ўцякае. Фаўст стаіць хвіліну задуменны, пасля ідзе за ёю.

Марта (уваходзячы)

Сцямнела, ноч!

Мефістофель

Ісці пара!

Марта

Вас не пусціла б я з двара,Ды наш завулак — зборышча ўсялякіх бед:Нібы ва ўсіх адна турбота —Дацікаваць паціхеньку з-за плота,Што з’еў, чым закусіў сусед,Што ні зрабі — адразу плёткі.Дзе ж пара наша?

Мефістофель

П’юць нектар салодкі,Як пчолкі.

Марта

Блізіцца да згоды.

Мефістофель

Каханне скрозь! Такі закон прыроды!