В надписи, процитированной в Corpus Inscriptionum Graecarum под № 3604, которая, как считается, принадлежит к эпохе Октавиана Августа, упоминается Гиппарх как член Илионского совета; и поскольку в строчке 13 его имя встречается с тем же определением, я без сомнений утверждаю, что приведенная выше надпись относится к эпохе Августа.
В первой стене храма я обнаружил мраморную плиту толщиной около 1 фута, шириной 321
/2 дюйма и длиной 31/2 фута со следующей надписью:Ἡ βουλὴ καὶ ὁ δημος
Γάϊον Καίσαρα τὸν υἱὸν του Σεβασ-
του τὸν συνγενη καὶ πατρω να καὶ εὐ-
εργέτην της πόλεως.
Лицо, восхваляемое в этой надписи, никоим образом не может быть императором Калигулой, поскольку в этом случае был бы добавлен титул αύτοκράτωρ. Однако, поскольку это слово отсутствует, здесь имеется в виду, безусловно, Гай Цезарь, сын Марка Випсания Агриппы и Юлии, дочери Августа. У него был брат по имени Луций. Оба были усыновлены Августом, и именно из-за этого усыновления они получили титул «сыновья Августа» (υἱοι του σεβαστου) и оба были избраны Августом своими преемниками. Гай Цезарь, родившийся в 20 году до н. э., был усыновлен в возрасте трех лет. Он принимал участие в Троянских играх, которые Август установил при посвящении храма Марцелла. В возрасте пятнадцати лет он был назначен консулом и в девятнадцать сделан наместником Азии. Во время своего управления он ввязался в войну с царем Армении Фраатом, был ранен и умер в 4 году н. э., 21 февраля, в возрасте двадцати четырех лет[298]
. Поскольку в надписи он именуется родичем, благодетелем и патроном Илиона, то вполне возможно, что он часто приезжал сюда во время своего правления; в любом случае он очень интересовался городом и осыпал его милостями. Семья Юлиев всегда придавала большое значение своему происхождению от Юла (или Аскания), сына Энея; и политической целью «Энеиды» Вергилия было доказать и прославить их генеалогию. Это объясняет все те милости, которыми Юлии осыпали Илион, и их ненависть к грекам, поскольку те разрушили Трою и поскольку они поддерживали дело Марка Антония.Я обязан любезности г-на Фрэнка Калверта оттиском другой надписи, выгравированной на мраморной плите, которую он обнаружил на своем поле у Гиссарлыка после моего отъезда летом 1873 года. Она была тщательно скопирована с этого оттиска моим другом профессором Стефаносом Куманудесом, который, судя по форме букв, полагает, что эта надпись датируется временем Антигона Досона, умершего в 221 году до н. э.:
(Γνώμη τω ν συνέδρ)ων· ἐπειδὴ Μαλούσιος Βακχίου
(Γαργαρεὺς ἀνὴρ ἀγ)αθὸ(ς) ὢν διατελει περὶ τὸ ἱερὸν της Ἀθ-
(ηνας της Ἰλιάδος καὶ) περὶ τὰς πόλεις, καὶ πρότερόν τε πολλὰ χρησ(ά-)
(μενος τῳ τε) συνεδρ(ί)ῳ καὶ ταις πόλεσιν εἴς τε τὰ κατασκευάσμα-
5 (τα πάντα τὰ τη)ς πανηγύρεως καὶ εἰς τὰς πρεσβε(ί)ας τὰς (ἀ)ποστελ(λο-)
(μένας περὶ) τω ν ἄλλων τω ν συμφερόντων τῃ πανη(γύρει) χρήματα
(ἄτο)κα καὶ τὴν ἄλλην προθυμίαν ἐμ πασι τοις (κ)αιροις παρεχόμε(νος με-)
(τ)ὰ πολλης εὐνοίας, καὶ νυν εἴς τε τὴν πρεσβείαν τὴν ὕστερον ἀποστ(ελλο-)
(μέ)νην πρὸς Ἀντίγονον ἔδωκεν χρυσους τριακοσίους ἀτόκους καὶ εἰς (τὴν)
10 (του) θεάτρου κατασκευὴν χρήματα κομίσας εἰς Ἴλιον ἔδωκεν τοις ἐγ-
(δό)ταις ὅσων ἐδέοντο χρυσους χιλίους τετρακοσίους πεντήκοντα
ἀτόκους· ἐπειδὴ Μαλούσιος διατελει πράττων καὶ λέγων ἀπροφα-
σίστως ἐμ πασι τοις καιροις τὰ συμφέροντα τῃ θεῳ καὶ ταις πόλεσιν,
ἀγαθῃ τύχῃ δεδόχθαι τοις συνέδροις, ἐπαινέσαι Μαλούσιον
15 Βακχίου Γαργαρέα καὶ στεφανω σαι αὐτὸν ἐν τῳ γυμνικῳ ἀγωνι
χρυσῳ στεφάνῳ ἀπὸ δραχμω ν χιλίων, ἀρετης ἕνεκεν της περ(ὶ)
τὸ ἱερὸν καὶ τὴν πανήγυριν καὶ τὸ κοινὸν τω ν πόλεων, δεδόσθαι δὲ
αὐτῳ μὲν τὴν ἀτέλειαν καθάπερ δέδοται, δεδόσθαι δὲ καὶ τοις ἐκ-
γόνοις αὐτου τὴν ἀτέλειαν ὅτι ἂν πωλω σιν ἢ ἀγοράζωσιν· τὸ δὲ ψή-
20 φισμα τόδε ἀναγράψαντας εἰς στήλην θειναι εἰς τὸ ἱερὸν της
Ἀθηνας, ἐπιμεληθηναι δὲ τοὺς Γαργαρεις, ὅπως ἂν εἰδωσιν ἅπαντες
ὅτι ἐπίσταται τὸ κοινὸν τω ν πόλεων τοις οὐσιν ἀγαθοις ἀνδράσιν εἰς
αὑτοὺς χάριν ἀποδιδόναι. – Γνώμη τω ν συνέδρων· ἐπειδὴ Μαλούσιος
ἀποστελλόντων τω ν συνέδρων πρέσβειϛ πρὸς τὸν βασιλέα (. . . . . . ὑπὲρ)
25 της ἐλευθερίας καὶ αὐτονομίας τω ν πόλεων τω ν κοινωνουσ(ω ν του
ἱερου καὶ της πανηγύρεως ἔδωκεν ἄτοκα χρήματα τοις ἀποστ(ελλο-)
μένοις ἀγγέλοις ὅσα ἐκέλευον οἱ σύνεδροι, παρεσκεύασε(ν δὲ) καὶ τὰ (εἰς)
σκηνὴν ἄτοκα χρήματα καὶ τἄλλα δὲ προθύμως ὑπηρετ(ει εἰς) ὅτι ἂ(ν πα-)
ρακαλῃ τὸ συνέδριον· ἀγαθῃ τύχῃ, δεδόχθαι τοις συνέδροις, ἐπαι-
30 νέσαι τε Μαλούσιον Βακχίου Γαργαρέα, ὅτι ἀνὴρ ἀγαθός ἐστιν περὶ τὸ
ἱερὸν της Ἀθηνας καὶ τὴν πανήγυριν καὶ τὸ κοινὸν τω ν πόλεων καὶ στε-
φανω σαι αὐτὸν χρυσῳ στεφάνῳ ἀπὸ δραχμω ν χιλίων ἐν τω γυ-
μνικῳ ἀγω νι, ἀναγράψαι δὲ τὸ ψήφισμα τόδε εἰς στήλην τὴν ὑπὲ(ρ)
τω ν συνεδριων τω ν Μαλούσιον μελλουσω ν ἀνατεθήσε(σθα)ι εἰς τὸ ἱερόν,
35 ἐπιμεληθηναι δὲ τοὺς Γαργαρεις, ὅπως ἂν εἰδω σιν ἅπαντες, ὅτι
ἐπίσταται τὸ κοινὸν τω ν πόλεων τοις οὐσιν ἀγαθοις ἀνδράσιν εἰς αὑ-
τοὺς χάριν ἀποδιδόναι. – Γνώμη τω ν συνέδρων· ἐπειδὴ Μαλούσιος κε-
λεύει ἐπαγγειλαι αὐτῳ ἤδη τὸ συνέδριον, πόσων δειται παρ᾽ αὐτου χρημά-
των εἴς τε τὸ θέατρον καὶ εἰς τἄλλα κατασκευάσματα καὶ εἰς τὰ