Читаем Kus ze niet vaarwel полностью

Elizabeth Smart werd in juni 2002 ontvoerd vanuit haar huis. Alle belangrijke nieuwsprogramma's van het land brachten haar hartverscheurende verhaal. Heel Amerika leefde mee terwijl de familie Smart wanhopig naar hun dochter zocht. We werden allemaal deelgenoot van de ergste nachtmerrie die een ouder kan overkomen. Ik had net als ieder ander de foto van Elizabeth op tv gezien en ik wilde dat ik kon helpen. Maar tenzij mij daar specifiek om word gevraagd, maak ik er geen gewoonte van mijn informatie over een zaak te geven. Vrij snel na de ontvoering vroeg Catherine, een vriendin van me, of ik een profiel van de dader kon schetsen voor het onderzoeksteam. Alle informatie die ik heb gegeven is bewaard en kan worden geverifieerd. In mijn profielschets zag ik steeds de naam ‘Brian’ bij de dader. Ik verklaarde dat hij voor de familie Smart had gewerkt als tuinman of klusjesman. Hij was iemand die veel rondzwierf, maar het lukte hem wel om maatschappelijk te functioneren. Hij veranderde zijn uiterlijk vaak en ik voelde ook iets wat wees op een sterke band met California, dus daar was hij misschien naartoe gevlucht of daar vandaan gekomen. Hij had pedofiele neigingen en had daar misschien eerder al iets mee gedaan. Ook beschreef ik een stadje in de buurt van de stad waar Elizabeth was ontvoerd. Daar woonde hij of hij had er langere tijd doorgebracht. Die plek was in elk geval op een of andere manier belangrijk voor hem. Ik wist ook dat hij Elizabeth had meegenomen naar een bebost gebied met veel naaldbomen. De autoriteiten kwamen er later achter dat de ontvoerder van Elizabeth Smart, Brian David Mitchell heette. Hij had korte tijd als tuinman en klusjesman voor de Smarts gewerkt. Hij was iemand die veel rondtrok, maar had tien jaar daarvoor nog een gezin gehad. Tijdens Elizabeths’ ontvoering, had hij haar verborgen gehouden op een bosrijke camping. Later had hij haar meegenomen naar San Diego, in California. Zijn ex-vrouw beweerde dat hij een pedofiel was.

Helaas werd geen enkele van mijn aanwijzingen in eerste instantie opgevolgd. Pas toen een oplettende voorbijganger Elizabeth op straat herkende en de autoriteiten waarschuwde, bleek dat mijn informatie klopte.

Deze details hadden veel eerder behulpzaam kunnen zijn als men er gebruik van had gemaakt. Als mijn informatie niet zou helpen bij identificatie van daders en dus naar het slachtoffer zou leiden, zou ik echt geen moeite doen om profielschetsen te maken. De naam van de dader en zijn connectie met het slachtoffer zijn daarbij het allerbelangrijkst, maar de informatie is alleen nuttig als die ook wordt gebruikt. Ik hoop dat er een dag komt dat het systeem mensen zoals ik wel zal waarderen, zodat onze inzichten kunnen worden gedeeld met de relevante autoriteiten zodra er een ontvoering heeft plaatsgevonden. Dat is juist het nuttige van mijn gave.

Ik wil nogmaals benadrukken dat het hier echter niet om exacte wetenschap gaat. Profilers blijven mensen en ze kunnen dus fouten maken, net als ieder ander. Maar er mag geen twijfel bestaan over de hulpwaarde van onze profielen. Omdat de inzet zo hoog is, zou onze bekwaamheid erkend moeten worden: het gaat namelijk om mensenlevens.


Verdwaald in de woestijn

Ik kreeg op een dag een telefoontje van Catherine. Zij is mijn mentor en is zelf ook een medium: we hebben menig duosessie gedaan. Een vrouw uit een van die groepssessies had een zus wier vrienden werden vermist. Ik volgde het verhaal al een paar dagen via het landelijke nieuws en in de plaatselijke media kreeg het ook veel aandacht. Aangenomen werd dat de drie vermisten het slachtoffer waren geworden van een carjacking en misschien waren vermoord. Steve Cerqua was samen met zijn vrouw Kathy en zijn schoonmoeder verdwenen. Men wist dat ze nog ergens geld hadden opgenomen en dat ze bij een plaatselijke winkel boodschappen hadden gedaan, maar sindsdien was er niets meer van hen vernomen. Ik ging in op Catherines verzoek te helpen en familieleden van de vermisten belden me twee dagen na de verdwijning op.

Ik begon met de vraag wie er achter het stuur van de Toyota Camry had gezeten. Ik wist dat het echtpaar Cerqua en Sally Rosenwinkel toen ze verdwenen niet in die auto hadden gereden, omdat ik een beschrijving van het voertuig op het nieuws had gezien, maar ik wilde zeker weten dat ik op het juiste spoor zat. Iemand vertelde me dat de dochter van de Cerqua's in een Camry reed en dat ze die vaak op hun oprit parkeerde. Mooi zo! Ik had dus contact met de juiste persoon: met Steve Cerqua. Ik vertelde de familie dat ze alle drie in leven waren en dat ze zich geen zorgen hoefden te maken. Ik voegde eraan toe dat het vermiste drietal binnen vijf dagen na hun verdwijning veilig en wel zou worden gevonden.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Алиби от Мари Саверни
Алиби от Мари Саверни

Молодую жену киевского миллионера, ослепительно красивую модель находят посреди цветущего луга с кинжалом в сердце… Известного столичного краеведа убивают в собственной квартире. Ограбления как такового не произошло, но преступники что-то настойчиво искали — все перевернуто вверх дном. Позже выяснится — они охотились за планом клада, который попал в руки любителя киевской старины в результате изучения архивных документов. Тот, кто найдет этот клад, станет обладателем несколько владимирских златников — редчайших золотых монет, выпущенных в обращение при Владимире Красном Солнышке. Цена им сейчас — миллионы долларов… По маленькому шахтерскому городку прокатывается серия загадочных убийств. Следов преступник не оставляет, за исключением своей «визитки» — клочка бумаги, на котором в том или ином качестве фигурирует слово «ветер»… Перед операми и следователями, главными героями новой книги Ивана Аврамова «Алиби от Мари Саверни», стоит сложная задача — найти и покарать злодеев. Сделать это очень нелегко: последние умны, они тщательно запутывают следы. И все же уйти от возмездия никому не удастся, потому что преступникам противостоит талант, помноженный на мастерство и опыт, а также горячее желание установить истину и вырвать с корнем зло…

Иван Аврамов

Криминальный детектив
Одна минута и вся жизнь
Одна минута и вся жизнь

Дана Ярош чувствовала себя мертвой — как ее маленькая дочка, которую какой-то высокопоставленный негодяй сбил на дороге и, конечно же, ушел от ответственности. Он даже предложил ей отступные — миллион долларов! — чтобы она уехала из города, не поднимая шума. Иначе ее саму ждал какой-нибудь несчастный случай… Сделав вид, что согласилась, Дана поклялась отомстить, как когда-то в юности… Тогда дворовый отморозок пообещал ее убить, и девочка с друзьями дали клятву поквитаться с ним — они разрезали ладони и приложили окровавленные руки к стене часовни… Вот и сейчас Дана сделала разрез вдоль старого шрама и прижала ладонь к мраморной могильной плите. Теперь, как и много лет назад, убийца не останется безнаказанным…

Алла Полянская

Детективы / Криминальный детектив / Остросюжетные любовные романы / Криминальные детективы / Романы