La Princeto Tradukita ad Ido da Fernando Tejón

La unesma nokto me dormis sur la sablo, mil milii for de irga habitata loko. Me esis plu izolita kam naufrajinto meze la oceano. En tala cirkonstanci vi povas imaginar mea surprizo la sequanta matino pos mea vekigo, nam me audis kurioza voceto qua dicis a me:

— Voluntez... desegnar mutonyuno por me!

— Quo?

— Desegnez mutonyuno...

Per rapidega salto me stacis, quale tushita da fulmino. Me frotis per manuo mea okuli e me

regardis atence extraordinara vireto qua gravamaniere observis me. Yen la maxim bona portreto de lu olquan me povis desegnar plu tarde.

Kompreneble mea desegnuro esas min multe bela kam la modelo. Ma me ne kulpas, la adulti

deskurajigis me durar mea piktisto–kariero kande me evis sis yari e til lore me nur lernabis desegnar klozita ed apertita boai.

Do me regardis ta aparo per mea astonita e maxim apertita okuli. Ne vi obliviez ke me trovis en loko qua distis mil milii de altra habitata loko. Surprizante mea vireto ne aspektis perdita nek preske 7

mortinta pro fatigo, nek pro hungro, nek pro timo. Lu ne aspektis perdita puero meze dezerto, mil milii for de altra habitata loko. Kande me fine sucesis parolar, me dicis a lu:

— Ma... quon vu facas hike?

Lu itere dicis dolce a me, quale se to esis serioza afero:

— Voluntez desegnar mutonyuno a me...

Kande misterio esas tro impresiva, onu ne audacas desobediar. Malgre ke ta solicitajo semblis a me absurdajo, mil milii for de altra habitata loko ed en danjero de morto, me ektiris de posho paperofolio e plumo. Ma lore me memoris ke me lernis precipue geografio, historio, kalkulo e gramatiko, do me, kelke malhumoroza, dicis a la vireto ke me ne savis desegnar. Lu respondis a me:

— To ne importas. Desegnez mutonyuno a me!

Pro ke me nulatempe desegnis mutonyuno, me ridesegnis por lu un ek la du olquin me esas

kapabla desegnar: ta di la klozita boao. Tote astonita me audis lua respondo a me:

— No! No! Me ne volas elefanto en boao. Boao esas tre danjeroza ed elefanto okupas tro multa spaco. En mea domo omno esas mikra, to quon me bezonas esas mutonyuno. Desegnez mutonyuno

por me!

Do me desegnis mutonyuno. Lu atence regardis olu e pose lu dicis a me:

— No! ta esas tre malada. Desegnez altra mutonyuno!

Itere me desegneskis mutonyuno, samatempe mea amiko ridetis jentile ed indulge.

— Videz atence... to ne esas mutonyuno ma mutonulo, olu esas kornizita...

Lore me modifikis mea desegnuro, ma ton lu refuzis same kam la antea desegnuri.

— Ta esas tre evoza –lu dicis–, me deziras yuna mutono por ke olu vivez longatempe.

Lore mea pacienteso finis, e pro ke me hastoze intencis desmuntar la motoro, me esbosis lasta 8

desegnuro, e me klamis:

— Yen buxo, la mutonyuno quan vu deziras esas interne.

Ma me tre multe surprizesis pro vidar la brilanta vizajo, pro joyo, di mea yuna judiciero.

— Yen exakte quale me deziris lo. Ka vu savas se ta mutonyuno manjos multa herbo?

— Pro quo?

— Pro ke che me omno esas mikra...

— Certe la existanta herbo suficos, nam me ya desegnis por vu mutonyuno mikra.

Lu inklinis lua kapeto a la desegnuro e lore lu klamis:

— Ne tante mikra quale vu dicas... Videz! Olu dormeskis...

Tale me konocis la princeto.

Chapitro III

Tre multa tempon me bezonis por komprenar de ube la princeto venis. Lu sendis a me multa

questioni, tamen lu semblis ne audar le mea. Esis vorti pronuncita hazarde olqui, atence explorita, respondis mea questioni pri la princeto. Kande lu unesmafoye vidis mea aeroplano (me ne desegnos la aeroplano pro ke desegnar olu esus tre komplikita por me), lu questionis a me:

– Quo esas ta kozo?

– To ne esas kozo. To esas aeroplano. Olu flugas. Olu esas mea aeroplano.

Me esis tre fiera pro savigar a lu ke me savis flugar.

– Quale? Ka vu falis de la cielo?

– Yes –me dicis modeste.

9

– Ha! To esas amuzanta...!

E la princeto ridis laute. To iracigis me. Me ne prizas ke altri mokez mea desfortuno. Pose la princeto dicis:

– Do vu anke venas de la cielo. De qua planeto vu venis?

Me vidis flagreto klariganta pri la misterio de lua prezenteso, e me subite questionis a lu:

– Lore ka vu venas de altra planeto?

Ma lu respondis nulo a me. Lu movis dolce lua kapo dum ke lu observis mea aeroplano.

– Vere per ta kozo onu ne povas venar de tre fora loko...

E lu somnoleskis. Lua revado duris longa tempo. Pose lu

ektiris de posho mea mutonyuno, olquan lu atence kontemplis

kom trezoreto.

Vi imaginez quale ecitis mea kuriozeso lua aludo pri “altra

planeti”. Me intencis savar pluse pri to e me dicis a lu:

– Deube vu venas, vireto? Adube vu deziras portar mea

mutonyuno?

Pos meditar kurtatempe lu respondis a me:

– La buxo, olquan vu donis a me, esas tre apta kom dometo

por la mutonyuno dum la nokto.

– Kompreneble, e se vua konduto esas bona me donos

a vu kordo por ligar la mutonyuno dum la jorno. E

fosteton.

Ta propozon lu aspektis ne prizar.

– Ka ligar olu? Quala stranja ideo!

– Ma se vu ne ligas la mutonyuno, olu eskapus e

vu perdus olu...

La princeto itere ridetis.

– Ma adube vu supozas ke olu irus?

– Me ne savas, supozeble rekte adavane... rekte adavane!