Аз Iф (СИ)

У фае невял╕чкай к╕назалы та╝кл╕ся гледачы. Тыпова х╕пстарская публ╕ка - рыззё з сэканд-хэнду, дрэды, п╕рс╕нг. У Гел╕ таксама бы╝ п╕рс╕нг. Геля. Мая дзя╝чына. Яна нас╕ла маленькае срэбнае колца ╝ правым брыве. Мне гэта не вельм╕ падабалася. Наогул не разумею, навошта ╝сё гэта жалеззе на мордзе. Выглядае, як скурнае захворванне.

У фае мяне акл╕кну╝ Дан╕к. Выгляда╝ ён значна лепш, чым падчас нашай апошняй сустрэчы. Пэ╝на, адпачынак у бальн╕чцы пайшо╝ яму на карысць. Знешне ён мала змян╕╝ся - усё тая ж джынсавая куртка з сэканду, вайсковыя чарав╕к╕. Х╕ба тольк╕ валасы зраб╕л╕ся да╝жэйшыя. З ╕м бы╝ Рэй Харл╕. Той самы, чы╕м п╕сьменн╕цк╕м талентам я так захапля╝ся. Насамрэч яго завуць Я╝ген. Звал╕. Рэя Харл╕ ён выдума╝ сам ╕ каза╝, што гэты персанаж прынос╕ць яму ╝дачу. Псе╝дан╕мам 'Рэй Харл╕' Я╝ген падп╕сва╝ свае творы ╕ н╕кол╕ не атрымл╕ва╝ адмовы ад рэдакцы╕.

Мне да╝но хацелася пабачыць яго жы╝цом. У зборн╕ках 'Марганы' не друкавал╕ партрэты а╝тара╝. Я╝ген аказа╝ся та╝ставатым дзядзькам сярэдняга росту, з рудаватым╕ валасам╕ ╕ бляклым╕ вачыма. Сказа╝, што яму дваццаць шэсць, хаця выгляда╝ гадо╝ на дзесяць старэйшым. Апрануты ён бы╝ у светлы п╕нжак, з-пад якога выглядвала чорная ц╕шотка з каляровым прынтам. Пра╝ду кажучы, я ╝я╝ля╝ яго зус╕м ╕накш. У яго знешнасц╕ было штосьц╕ брыдкае. Не ведаю, што менав╕та было не так. Мажл╕ва, уся справа ╝ ягоным выразу твару, у гэтай нерухомай, быццам прыклеенай, ухмылцы ╝ куточках вусна╝. Альбо ╝ яго манеры паводз╕н - было ╝ ╕м штосьц╕ ад дрэннага акцёра, як╕ ламае камедыю перад публ╕кай.

Зрэшты, Гелю ён проста зачарава╝. Яны разгаварыл╕ся пра к╕намастацтва дваццатых. З хв╕л╕ну я прыслухва╝ся да ╕х гутарк╕, перасыпанай сло╝цам╕ кшталту 'нямецк╕ к╕наэкспрэс╕ян╕зм', 'Фрыц Ланг', 'Мурнау', 'Тэда Бара'. Потым, засумава╝шы, я адышо╝ да Дан╕ка.

- Ну ты як? Як жыццё наогул? - спыта╝ я.

- Я нармальна, - адказа╝ Дан╕к.

Ён коратка распавё╝, што з ╕м адбылося за год. Спачатку ён жы╝ у Гародн╕ са сваякам╕, потым вярну╝ся ╝ М╕нск, дзе мус╕╝ наведваць падрыхто╝чыя курсы пры ╝н╕верс╕тэце, каб у наступным годзе паступ╕ць нанава. Яго бацьк╕ зно╝ плац╕л╕ ╕ за кватэру, ╕ за курсы, на як╕х Дан╕к н╕ разу не бы╝. Ён наогул не зб╕ра╝ся працягваць вучобу. У яго ёсць справы больш важныя. Разам з Я╝генам яны працуюць над кн╕гай... Тут у мяне адв╕сла ск╕в╕ца.

- Дан╕к, вы кн╕гу п╕шаце?! Як суа╝тары?

Дан╕к матну╝ галавой.

- Ды не. Н╕чога мы не п╕шам. Працуем над кн╕гай.

Потым мы ╝чатырох сядзел╕ ╝ х╕пстарскай кавярн╕ ля ╝ваходу ╝ метро ╕ ажы╝лена гаман╕л╕. Дакладней, гавары╝ гало╝ным чынам Я╝ген. Геля была ад яго ╝ по╝ным захапленн╕. Напэ╝на, я пав╕нен бы╝ адчуць рэ╝насць. Але я таксама бы╝ у захапленн╕. Было ╝ ╕м штосьц╕ аг╕днае ╕ той жа час прывабнае. Падчас гутарк╕ Геля абмов╕лася, што я п╕шу апавяданн╕. Я╝ген з╕рну╝ на мяне з ц╕кавасцю.

- Сапра╝ды? Мы, значыцца, з табой калег╕, - сказа╝ ён.

Я трох╕ збянтэжы╝ся.

- Ды як╕ з мяне п╕сьменн╕к. Так, аматар.

- ╤ тым не менш. Кал╕ няцяжка, ск╕нь мне на пошту парачку тва╕х аповеда╝. Мне было б вельм╕ ц╕кава ╕х пачытаць.

Я╝ген надрапа╝ на кавалачку стыкера свой электронны адрас ╕ працягну╝ мне.

Наза╝тра я адправ╕╝ яму на пошту некальк╕ сва╕х апавядання╝. Не╝забаве прыйшо╝ адказ. Яму спадабалася. З пункту гледжання граматык╕ ╕ пунктуацы╕ ╝сё бездакорна. Аднак ёсць некаторыя за╝ваг╕ адносна стыл╕стык╕ ╕ сюжэтных хадо╝. Кал╕ я зац╕ка╝лены, ён можа пара╕ць мне карысную л╕таратуру для п╕сьменн╕ка╝-пачатко╝ца╝.

Так пачал╕ся мае стасунк╕ з Я╝генам. Спачатку мы гутарыл╕ тольк╕ пра п╕сьменн╕цтва. Я бы╝ у нейкай эйфары╕. Адчува╝ сябе гэтк╕м юным джэдаем пад к╕ра╝н╕цтвам мудрага наста╝н╕ка. Я╝ген валода╝ тым, што завецца харызмай. Ён уме╝ прыцягваць да сябе людзей. Так здарылася ╕ з Дан╕кам. Яны з Я╝генам пазнаём╕л╕ся праз ╕нтэрнэт, на нейк╕м форуме. Гэта было яшчэ да таго, як Дан╕к загрыме╝ у вар'ятню. Ён тады захапля╝ся ╝сякай эзатэрычнай ф╕гнёй. Я╝ген таксама. ╤х збл╕з╕л╕ агульныя ╕нтарэсы. Я╝ген дасыла╝ яму сп╕сы акультнай л╕таратуры, а таксама адскан╕раваныя старонк╕ з аднаго старажытнага манускрыпта. Падазраю, што менав╕та гэта звяло з розуму Дан╕ка.

Цяпер пачына╝ вар'яцець ужо я.

***

Мяне за╝сёды ц╕кав╕ла, адкуль Я╝ген бярэ свае вычварныя сюжэты. Як выяв╕лася, з Кн╕г╕. Таго самага манускрыпта, праз як╕ зляце╝ з глузду Дан╕к. Я╝ген сказа╝ мне пра гэта не адразу. Мы был╕ знаёмыя ╝жо больш за месяц. За гэты час Я╝ген выведа╝ пра мяне л╕таральна ╝сё - дзе я жыву, дзе вучуся, з як╕м╕ людзьм╕ маю стасунк╕. Пра сябе ён не расказва╝ амаль н╕чога. Ён тольк╕ абмов╕╝ся, што п╕сьменн╕цтва для яго проста заба╝ка, хоб╕. У яго ёсць больш сур'ёзны праект, свайго роду навуковая праца, якой ён хаце╝ бы прысвяц╕ць сваё жыццё. Кал╕ дакладна, ён займаецца расшыфро╝кай ун╕кальнага старажытнага манускрыпта.