Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы

Ne (нет)! Ĝuste pro tio mi skribas pri li (именно из-за этого я пишу о нём). Restu surpaperigita (пусть останется нанесённым на бумагу: papero – бумага) memoraĵo pri la maljuna ŝuflikisto (воспоминание о старом сапожнике). Li meritas tion (он заслуживает этого), ĉar li estis (потому что он был) — homo (человеком). Stranga hometo li estis (странным человечком он был). Oni priridis lian manion (/люди/ высмеивали его странность: ridi – смеяться, manio – мания; странность, причуда). Mi prilarmis ĝin (я оплакивал её: larmo – слеза, larmi – лить слёзы). Oni trouzis lian sentimentecon (/люди/ злоупотребляли его чувствительностью: uzi – использовать). Mi estus preferinta kisi liajn grandajn manojn (я бы предпочёл целовать его большие руки), deformitajn de laboro (деформированные работой). Eĉ nun mi vidas lin antaŭ mi tiel (даже сейчас я вижу его перед собой так), kiel dum tiuj posttagmezaj horoj (как в те послеобеденные, вечерние: «послеполуденные» часы: tagmezo – полдень), kiam apogante sin al la pordego (когда облокачиваясь о ворота: apogi – подпирать, поддерживать, pordo – дверь) li fumis cigaredon (он курил сигарету), fiksitan inter du dentoj (зажатую: «зафиксированную» между двумя зубами) por ne malhelpi lin en la parolado (чтобы не мешать ему в разговоре: helpi – помогать). Verŝajne nur tiuj du dentoj restis nedifektitaj ĉe li (вероятно, только эти два зуба остались неповреждёнными у него). Konservis ilin por ĉiam la (сохранил их навсегда) — fumo (дым). Ĝiba dorso (горбатая спина), plata brusto (плоская грудь), C-formaj kruroj (ноги колесом: «ноги в форме буквы С») kaj proporcie multe pli granda dekstra mano (и пропорционально гораздо бомльшая правая рука) estis lia metia ŝildo (были его вывеской: «профессиональным щитом»: metio – ремесло, профессия): "mi estas je via humila servo (я ваш покорный слуга: «я к вашей покорной службе»), sinjoraj moŝtoj (господа: sinjoro – господин), la tre malmultekosta ŝuflikisto (очень недорогой сапожник: multe – много, kosti – стоить)."

Ne! Ĝuste pro tio mi skribas pri li. Restu surpaperigita memoraĵo pri la maljuna ŝuflikisto. Li meritas tion, ĉar li estis — homo. Stranga hometo li estis. Oni priridis lian manion. Mi prilarmis ĝin. Oni trouzis lian sentimentecon.

Mi estus preferinta kisi liajn grandajn manojn, deformitajn de laboro. Eĉ nun mi vidas lin antaŭ mi tiel, kiel dum tiuj posttagmezaj horoj, kiam apogante sin al la pordego li fumis cigaredon, fiksitan inter du dentoj por ne malhelpi lin en la parolado. Verŝajne nur tiuj du dentoj restis nedifektitaj ĉe li. Konservis ilin por ĉiam la — fumo. Ĝiba

dorso, plata brusto, C-formaj kruroj kaj proporcie multe pli granda dekstra mano estis lia metia ŝildo: "

mi estas je via humila servo, sinjoraj moŝtoj, la tre malmultekosta ŝuflikisto."

Jarojn mi vidis lin (/многие/ годы я видел его), jarojn li incitadis mian interesiĝon (/многие/ годы он возбуждал моё любопытство: «заинтересованность»: intereso – интерес), kaj jarojn mi ne alparolis lin (и /многие/ годы я не обращался к нему = не заговаривал с ним). Kial (почему)? Mi mem ne scias (я сам не знаю).

Foje vespere li haltigis min ĉe la pordego (однажды вечером он остановил меня у ворот).

"Mi vidis (я видел), sinjora moŝto (ваша светлость, господин), ke via filino havas flikendajn ŝuojn (что у вашей дочери нужно починить туфли: «что ваша дочь имеет подлежащие латанию туфли»). Bonvolu sendi ilin al mi (пожалуйста, пришлите их мне)."

Tiel simple li parolis (так просто он говорил), kiel laborpetanto (как просящий работу: peti – просить).

"Nu bone (ну хорошо), avĉjo (дедушка: avo – дед); mi sendos ilin (я пришлю их)."

Havu laboron la maljunulo (пусть будет работа у старика), mi pensis (я подумал), kaj por ne forgesi la aferon (и чтобы не забыть о деле) tuj mi aranĝis ĝin post mia hejmenveno (сразу же я устроил его после моего прихода домой: veni

– прийти, прибыть).

Jarojn mi vidis lin, jarojn li incitadis mian interesiĝon, kaj jarojn mi ne alparolis lin. Kial? Mi mem ne scias.