Фаўст

                       Ну — жонка першая Адама.Прыгожых бойся валасоў —Яны чароўныя ў яе,Кранеш — умомант прыкуеІ волю дасць няскора зноў.

Фаўст

А тыя дзве: малодка і бабуся?Натанцаваліся і адышліся ўбок.

Мефістофель

А нешта сёння я не разбяруся:Самога пацягнула ў скок!

Фаўст (скача з маладою)

Дзівосы змучылі мяне:Угледзеў яблыньку я ў сне —На ёй два яблычкі гараць,І я палез, каб іх сарваць.

Прыгажуня

Вы перабралі цераз край,Таму не трапіць вам у рай,Я рада за даспелы сад,

За яблычкі маіх прынад.

Мефістофель (скача са старою)

Дзівосы змучылі мяне:Я дрэва бачыў сёння ў сне —А ў дрэве чорнае дупло,Што даспадобы мне было!

Старая

З паклонам бусяю ў рукуДуплістых дрэваў знатаку.Мяркую, рыцар капытоўЗаткнуць дупло заўжды гатоў!

Проктафантасміст^{91}

Як смелі вы наладзіць баль такі!Ці ж не даказваюць мае трактаты —Цялесных ног не мае дух пракляты!А вы тут скачаце, як мужыкі!

Прыгажуня(у танцы)

А гэта хто, чаго прыйшоў сюды?

Фаўст(у танцы)

Ён там, дзе шкода, круціцца заўжды.Калі хто скача, ён цаніць бярэцца,Наш кожны крок, наш кожны скокЯму стаіць у горле папярок.Калі наперад пойдзеце — злуецца,Калі ж на месцы будзеце таптацца,Як гэта вечна робіць ён,Калі яшчэ адвесіце паклон,—Тады віватаў можна дачакацца.

Проктафантасміст

Вы тут яшчэ? Не, сіл маіх няма!Прэч! Прэч! Тлумачыў вам, а ўсё дарма,Нячысцікі, трымайцеся свайго напрамку,—А вы прыматкабожыліся ў замку!^{92}Ах, столькі чорта ганьбіў я, а ўсё дарма!Балюе чорт! Не, сілы больш няма!

Прыгажуня

Ты нам абрыд, назола, кінь бурчаць.

Проктафантасміст

А я скажу, няма чаго маўчаць —Мне духаў дэспатызм не даспадобы,Ён мне, як немач у вантробы.

Скокі не спыняюцца.

Вас, пэўна, не схілю служыць дабру,Але я веру ў поспех гэтай справы,Я веру — прыйдзе час трыумфу, славы,Калі паэтаў і чарцей угавару.

Мефістофель

Вось у калюгу зараз сядзе зноў —Так ён усе свае хваробы лечыць;Пасмокчуць п’яўкі тоўстае гузно,І выйдзе дух з яго, і выйдзе нечысць.

(Фаўсту, які выйшаў з кола.)

У дзеўкі на любоў ахвота —Чаго ж упрочкі ты бяжыш?

Фаўст

Калі яна спявала, з ротаЧырвоная пабегла мыш.^{93}

Мефістофель

І толькі той бяды і зла?

Абы каб мыш не шэрая была,—На драбязу ў любові не глядзіш!

Фаўст

Пасля ж убачыў…

Мефістофель

                         Што?

Фаўст

Ты толькі глянь:Дзіця прыгожае ў няяснай даліПавольна праплывае, нібы здань,Нібы яго ў калодкі закавалі.Паведаю тугу сваю:Я ў здані Грэтхен пазнаю.

Мефістофель

Забудзь — не Грэтхен гэтае дзіця;Там прывід, цень — у ім няма жыцця.Хто з ім сустрэнецца, адразу згіне:Зірне — у жылах кроў застыне,Акамянее чалавек уміг —Напэўна, чуў ты пра Медузу міф.^{94}

Фаўст