Kruko kaj Baniko el Bervalo

— Krulo aŭ Krugo, mi ne ĝuste memoras.

* * *

Ĉambroluigantino: — Mi kredis pasintnokte, ke vi revenas hejmen kun viro.

Bela luantino: — Ve! ankaŭ mi kredis, ke ĝi estas viro.

En sia korto ĉiu kok' estas forta

Kamparano aĉetis novan kokon, por anstataŭi la maljunan birdokortestron. La maljuna koko petas sian junan kolegon:

— Amiko, lasu al mi almenaŭ unu aŭ du kokinojn.

— Ne, — fiere respondas la juna koko. — De nun mi estas la estro de ĉiuj kokinoj. Vi povas malaperi en la kuirpoton.

— Donu al mi unu ŝancon. Ni faru vetkuron. Ĉu vi vidas la pomujon ĉe la fino de herbejo? Tiu, kiu atingos ĝin unua, estos la reĝo de la birdokorto. Sed pro mia granda aĝo bonvolu lasi min starti tri sekundojn antaŭ vi.

Kun malhumila rikano la juna koko akceptas, kaj ili ekkuras unu post la alia. Subite pafo trafas la junan kokon, kiu falas senviva.

Kun fumanta fusilo enmane, la kamparano murmuras:

— Mi ne komprenas. De kelka tempo oni vendas al mi nur pederastiajn kokojn.

(por venkita generalo)

Pro via alta rango vi iris sub la jugon kun ploro.

Ĉiu «li» havas sian «ŝi»

Fermante siajn pantalonfendojn, du junaj paŝtistoj rigardas per revaj okuloj du beletajn kaprinojn, kiuj revenas al la grego. Unu murmuras al sia kunulo:

— Ĉu vi jam aŭdis, ke iuj naŭzaj urbanoj faras ĝin kun virinoj?

Vera opinio montriĝas en ebrio

Kruko estas ebria. Dum li revenas hejmen, putino provas delogi lin:

— Venu do, bela knabego. Tio kostos 2 mil stelojn.

— Ne, tio estas tro multekosta.

Iom pli malproksime negrino proponas siajn malkarajn servojn:

— Venu en mian ĉambron. Tio kostos al vi 500 stelojn.

Kruko hezitas kaj foriras, sed li estas tiel konfuzita, ke li ne atentas la trafiklumojn kaj transpasas la straton je malpermesita momento.

Policano vokas lin:

— Vi proksimiĝu kaj donu al mi 500 stelojn.

Kruko longe observas la policanon per malklaraj okuloj kaj, skuante la kapon, balbutas:

— Ha, ne! Por tiu prezo al mi pli plaĉas la negrino ol vi.

* * *

Dum operacio la grafino Mambolino, narkotite, plurfoje murmuras: «Emilo, Emilo».

En la sekva tago la kirurgo vizitas la operaciitan nobelinon en ŝia klinika ĉambro.

— Nun, sinjorino grafino, dank' al mia arto vi havas denove knabinajn mamojn. Postmorgaŭ vi povos reveni hejmen. Salutu sinjoron Emilo de mi.

— Ho! sinjoro doktoro, de kiam vi konas mian novan ŝoforon?

Kiam mi ien veturas, mi neniam prenas kun mi multon da pakaĵo

Baniko profitis restadon en Parizo por aĉeti modan kostumon. Revenante al Bervalo, li decidas ŝanĝi la veston en la vagonaro, por fari surprizon al sia edzino. Li iras al la necesejo, malvestas sin, post mallonga hezito ĵetas la malnovan kostumon tra la fenestro kaj malfermas la kartonan ujon de la pariza konfekciejo.

Ve! erare la vendisto enpakis bebovestaron.

* * *

Svatiĝanto: — Sinjoro, mi deziras edziĝi al via filino Lumila.

Estonta bopatro: — Juna viro, ĉu vi almenaŭ amas infanojn?

Svatiĝanto: — Infanojn mi ja amegas!

Estonta bopatro: — Vi estas tre bonŝanca: Lumila havas jam tri.

* * *

En fajrobrigado sonoras la telefono.

— Ha lo! Ĉi tie parolas fraŭlino Kruko. Junulo provas eniri mian ĉambron tra la fenestro.

— Tio koncernas la policon. Kial vi telefonas al la fajrobrigado?

— Tial ke lia ŝtupetaro estas tro mallonga.

De superfluo malboniĝas la ĝuo

Bela juna virino vizitas Banikon.

— Sinjoro, vi ne konas min, sed mi scias, ke via edzino estas la amatino de mia edzo. Mi decidis, ke ni ambaŭ venĝu nin.

Tiel estas farite.

— Ni ankoraŭ foje venĝu nin.

Tiel estas refarite.

— Ni venĝu nin denove.

Baniko dediĉas sin al la tria kompensaĵo. Sed, kiam la juna virino instigas lin al plua venĝado, li murmuras:

— Mi sentas, ke mi jam ne estas tiom kolera…

Ne ĉiu papereto estas blanka bileto

Mondumanino jam de longe kutimiĝis pagi la kuraciston per siaj propraj naturaĵoj. Iufoje la edzino de la kuracisto malkovras en lia poŝo vizitkarton de ŝi kun surskribo: «Rajtigilo por unu amnokto».

La mondumanino ege miras, kiam ĉe ŝia pordo iam aperas 60-jara ĉifona vagulo kaj prezentas la vizitkarton, sur kiu la kuracistedzino alskribis: «Pagenda al portanto».

Ŝajno trompas

Kruko trovas Banikon gimnastikanta. Baniko, kuŝante kaj apogante la manojn sur la planko, levadas kaj mallevadas sian korpon, por fortikigi siajn brakajn muskolojn.

Kruko rigardas sian amikon kaj post kelkaj minutoj skuas la kapon, dirante:

— Kompatindulo, ĉu vi ne rimarkis, ke ŝi jam de longe forglitis de sub vi?

Por unu — festeno, por alia — ĉagreno

Kruko erare elektis la telefonnumeron de la paroĥestro. Pensante, ke li telefonas al malĉastejo, li demandas:

— Tie ĉi parolas Kruko. Ĉu Marina estas nun libera?

Li ege miras, kiam aŭdas jenan respondon:

— Sinjoro Kruko, mi estas ne parigisto sed via pastro.

— Ho, sinjoro paroĥestro, kion do vi faras en bordelo?

* * *

Maljuna avarulino renkontas kuraciston en monduma kunveno. Por ŝpari la prezon de konsulto, ŝi tedas lin en la plenplena salono per detala priskribo de siaj doloroj.

— Kion vi povus preskribi al mi, sinjoro doktoro?

— Venu do morgaŭ en mian kabineton.