Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

Reszta gości przybyła (остальные гости уже приехали) i z zaciekawieniem przyjrzałam się Ewie i Anicie (и я с любопытством присмотрелась к Эве и Аните; zaciekawienie — интерес, любопытство; przyjrzeć się komuś, czemuś — присмотреться, приглядеться к кому-л., чему-л.), których nie widziałam prawie dwa lata (которых я не видела почти два года). Obie wypiękniały (обе похорошели; wypięknieć — похорошеть). Anita była bardzo opalona (

Анита была очень загоревшая; opalać — покрывать загаром), Ewa przeciwnie (Эва наоборот), zrobiona na blado («сделанная на бледно» = бледная), tak że drobna, szczupła Anita (так что мелкая/маленькая, худенькая Анита) z wielką szopą czarnych, kędzierzawych włosów (с огромной шевелюрой /из/ черных, кудрявых волос

) robiła przy niej (делала = производила при ней = на ее фоне) wrażenie Mulatki (впечатление мулатки). Jej mąż, Henryk (ее муж, Хенрик), zazwyczaj spokojny i dobroduszny (обычно спокойный и добродушный), wydał mi się jakby z lekka zdenerwowany (

показался мне как бы слегка взволнованным; zdenerwować — взволновать, встревожить, расстроить). Roj, mąż Ewy (Рой, муж Эвы), wysoki, chudy, bardzo jasny (высокий, худой/тощий, очень светлый), błyskał w uśmiechu pięknymi zębami (сверкал улыбкой из белых зубов = белозубой улыбкой) i patrzył na żonę jeszcze czulej (и смотрел на жену еще нежнее/ласковей

) niż przed dwoma laty (чем два года назад). Pomyślałam sobie (я подумала себе = мне подумалось), że widocznie Ewa pięknieje w atmosferze tkliwych uczuć (что, видимо, Эва хорошеет в атмосфере нежных/ласковых чувств; pięknieć — хорошеть, становиться краше), Anita zaś w atmosferze zdenerwowania i awantur (а Анита — в атмосфере волнения и скандалов).

Reszta gości przybyła i z zaciekawieniem przyjrzałam się Ewie i Anicie, których nie widziałam prawie dwa lata. Obie wypiękniały. Anita była bardzo opalona, Ewa przeciwnie, zrobiona na blado, tak że drobna, szczupła Anita z wielką szopą czarnych, kędzierzawych włosów robiła przy niej wrażenie Mulatki. Jej mąż, Henryk, zazwyczaj spokojny i dobroduszny, wydał mi się jakby z lekka zdenerwowany. Roj, mąż Ewy, wysoki, chudy, bardzo jasny, błyskał w uśmiechu pięknymi zębami i patrzył na żonę jeszcze czulej niż przed dwoma laty. Pomyślałam sobie, że widocznie Ewa pięknieje w atmosferze tkliwych uczuć, Anita zaś w atmosferze zdenerwowania i awantur.