Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы

Per longaj ventoluktaj paŝoj (длинными шагами против ветра: «борющимися с ветром»: lukti – бороться) li ekiras al la eltordita pordego (он идёт к вывороченным воротам). La uragrano sovaĝe ludas (ураган дико играет) kun lia vila hararo (с его растрёпанными волосами). La bukloj (пряди волос, кудри), kiel alĉenitaj viperoj (как прицепленные гадюки: ĉeno – цепь, ĉeni – сковывать), kun senpova furoro kaptadas al la folioj (с бессильной яростью хватаются за листья: furoro – фурор, шумный успех; здесь

– ярость, kapti – поймать, схватить) erarflugantaj en la aero (хаотично носящиеся в воздухе: erari – ошибаться, erarvagi – блуждать, плутать, flugi – летать

)... Li preterpasas la gardistojn (он проходит мимо охранников).

Tiujn la teruro premboris en la teron (тех ужас вжал: «вкрутил» в землю: premi – нажимать, сжимать, bori – сверлить, буравить). Kun korbatiga veado li kuras antaŭen (с душераздирающим: «заставляющим сердце биться» стоном он бежит вперёд: bati – бить)... sencele (бесцельно: celo – цель)...

— Ve (увы)... ve... milfoje ve al vi (тысячу раз увы тебе), mondo de fieruloj (мир гордецов: fiera – гордый)! Mi estas la uragano de la vivo (я – ураган жизни). Spiraĵon de la morto mi portas en mi (дыхание смерти я несу в себе)... Ve! Ve!

— He! Kien (куда)?

— Mi estas la vivanta pesto, sendita de Dio en la mondon, por purigi ĝin!

Per longaj ventoluktaj paŝoj li ekiras al la eltordita pordego. La uragrano sovaĝe ludas kun lia vila hararo. La bukloj, kiel alĉenitaj viperoj, kun senpova furoro kaptadas al la folioj erarflugantaj en la aero... Li preterpasas la gardistojn.

Tiujn la teruro premboris en la teron. Kun korbatiga veado li kuras antaŭen... sencele...

— Ve... ve... milfoje ve al vi, mondo de fieruloj! Mi estas la uragano de la vivo. Spiraĵon de la morto mi portas en mi... Ve! Ve!

— He! Kien?

La alkrio de la mahometano haltigas lin (окрик мусульманина останавливает его). La vivanta skeleto (живой скелет) kun rikana ridego returnas sin (с насмешливым хохотом оборачивается). En liaj larĝaj pupiloj (в его широких зрачках) ekbrilas straba lumo de la frenezo (вспыхивает кривой свет безумия: strabi – косить /глазами/). Li ekridas (он начинает смеяться)... iras plu (идёт дальше)... kantvoĉe krias (нараспев кричит: kanti – петь, voĉo – голос) siajn ordonojn al la elementoj (свои приказы стихиям).

— Bruu (шуми)... bruu, vento (ветер), skuu la putrajn branĉojn (тряси гнилые ветки)! La venĝodio naskis filon (бог мщения породил сына: venĝo – месть). Hahahaha! Bruu, bruu vento, skuu la putrajn branĉojn! Estos nova rikolto (будет новый урожай: rikolti –

пожинать, собирать урожай)... bela (прекрасный) rikolto... hahaha! La vivo de la homaro (жизнь человечества: homo – человек)...

— Haltu (остановись)! — la mahometano bruas plengorĝe (мусульманин шумит во всё горло: «полным горлом»: gorĝo – горло), eklevas sian pafilon al la ŝultro (поднимает своё ружьё к плечу).

La alkrio de la mahometano haltigas lin. La vivanta skeleto kun rikana ridego returnas sin. En liaj larĝaj pupiloj ekbrilas straba lumo de la frenezo. Li ekridas... iras plu... kantvoĉe krias siajn ordonojn al la elementoj.

— Bruu... bruu, vento, skuu la putrajn branĉojn! La venĝodio naskis filon. Hahahaha! Bruu, bruu vento, skuu la putrajn branĉojn! Estos nova rikolto... bela rikolto... hahaha! La vivo de la homaro...

— Haltu! — la mahometano bruas plengorĝe, eklevas sian pafilon al la ŝultro.