Читаем Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы полностью

Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы

Илья Михайлович Франк , Ирина Кротова , Юлио Баги

— Ne! Ne mortigu lin (не убивай его: morti – умереть)! Ĉu vi ne aŭdis (разве ты не слышал)? Dio sendis lin (Бог послал его). Ĉu vi ne aŭdis?! Ne! Ne mortigu lin! Mi ne volas (я не хочу), mi ne lasas (я не позволяю)...

Subite ringo de muskolaj brakoj premas suben liajn brakojn. La armilo falas teren. La ringo

ne cedas, spasme tenas lin. Li baraktas... fine elŝiras sin.

Kun sangvualitaj okuloj du viroj

staras unu kontraŭ alia. La du gurdistoj. En la mieno de la unua baraktas la ruĝa furoro, en tiu de la alia grimacas bigota fanatismo.

— Ne! Ne mortigu lin! Ĉu vi ne aŭdis? Dio sendis lin. Ĉu vi ne aŭ

dis?! Ne! Ne mortigu lin! Mi ne volas, mi ne lasas...

Fora krio kantas en la vento (далёкий крик поёт на ветру): "mi estas la vivanta pesto".

La du gardistoj ekluktas (два охранника начинают бороться). Muskoloj streĉiĝas (мышцы напрягаются: streĉi – напрячь, натянуть). Spirado stertoras (дыхание хрипит). Sanga muko fluas (кровавая слизь течёт). Beste sovaĝa fariĝas tiu (по-звериному диким делается тот), kiu petegis ĝis nun (кто умолял до сих пор). Vivo kaj Morto ŝiras (Жизнь и Смерть рвут), taŭzas unu la alian (треплют друг друга).

"Leprosango makulas mian mantelon!... Hahahaha!"

Fora krio kantas en la vento: "mi estas la vivanta pesto".

La du gardistoj ekluktas. Muskoloj streĉiĝas. Spirado stertoras. Sanga muko fluas. Beste sovaĝa fariĝas tiu, kiu petegis ĝis nun. Vivo kaj Morto ŝiras, taŭzas unu la alian.

"Leprosango makulas mian mantelon!... Hahahaha!"

La vento ankoraŭ siblas (ветер ещё шипит), fajfas mokan melodion (свистит насмешливую мелодию). Ĉe la horizonto viola lumo heliĝas (у горизонта фиолетовый свет бледнеет: hela – яркий; светлый). La fantomlumo disfluas (призрачный свет растекается: fantomo – призрак) super la detruita pejzaĝo (над уничтоженным пейзажем).

La vento ankoraŭ siblas, fajfas mokan melodion. Ĉe la horizonto viola lumo heliĝas. La fantomlumo disfluas super la detruita pejzaĝo.

Silento (тишина)... silento... kortremiga silento (приводящая в трепет тишина: koro – сердце)... La ĉiela fajrodisko (небесный огненный диск) el la fendiĝintaj nuboj (из разошедшихся туч: fendiĝi – расколоться, треснуть) ĵetas radiojn al du senmovaj figuroj (бросает лучи на две неподвижные фигуры). Paralizita rigardo de la pravoslavo (застывший: «парализованный» взгляд православного) fiksiĝas al du sangaj (фиксируется, закрепляется = пристально смотрит на два налитых кровью: «кровавых»: fiksi – зафиксировать, закрепить) senmove vitraj okuloj (неподвижно стеклянных глаза)...

La suno desegnas monstroombrojn sur la sablo (солнце рисует тени чудовищ на песке: desegni – рисовать, чертить, ombro – тень).

Silento... silento... kortremiga silento... La ĉiela fajrodisko el la fendiĝintaj nuboj ĵetas radiojn al du senmovaj figuroj. Paralizita rigardo de la pravoslavo fiksiĝas al du sangaj senmove vitraj okuloj...