—
Bone, bone, stultulo, sed tamen fine respondu, kial ci traktis tiel kruele per cia bastono tiun ĉi pian derviŝon?— Granda estas Allah kaj Lia... — komencis trankvile nia kamparano, sed kiam la sultano, la korteganoj leviĝis, poste residiĝis, li ne povis eĉ fini la frazon.
La sultano, kun violkolora vizaĝo pro kolero, kriegis al li:
— Hej, ci, fripono (эй, ты, мошенник), ci dezerta ŝakalo (ты пустынный шакал:
—
Hej, ci, fripono, ci dezerta ŝakalo, ci kukurbkapulo, se ankoraŭ unufoje ci riskos ripeti la samon, mi ĵuras je la barbo de la profeto, ci ricevos tiajn dudek kvin batojn sur viajn plandojn, ke ili valoros eĉ kvindek! Respondu, kial ci draŝis tiel kruele la derviŝon?!La kamparano profunde riverencis antaŭ la sultano (крестьянин низко: «глубоко» поклонился перед султаном).
— Ho (о), granda sultano (великий султан), aŭskultu min kaj pripensu (послушай меня и обдумай:
La
kamparano profunde riverencis antaŭ la sultano.—
Ho, granda sultano, aŭskultu min kaj pripensu, ke mi ripetis al vi trifoje, nur trifoje la plej belan aserton de nia religia vero kaj jen vi perdis vian altan paciencon. Pensu, ke tiu ĉi malbenita derviŝo estis la kvindekunua, kiu haltigis kaj demandis min sur la vojo al mia malproksima vilaĝo: "kie vi aĉetis la kaprinon kaj kien vi kondukas ŝin?" La kvindekunua! Ah, kiel mi estus povinta ne perdi mian paciencon!? Prijuĝu min! La sultano indulge komprenis la kamparanon (султан снисходительно понял крестьянина:
Troteditan homon eĉ bonvolo turmentas (слишком утомлённого человека даже вежливость мучает:
lin kompreni povas (его понять может), kiu samon sentas (/тот,/ кто то же самое чувствует).
La sultano indulge komprenis la kamparanon
kaj li forpermesis lin sen puno. La korteganoj same trovis la juĝon tre justa.Troteditan homon eĉ bonvolo turmentas;
lin kompreni povas, kiu samon sentas.
Patra amo
(Отцовская любовь)