Doktoro Jivago (Libro 1)

Pogorevshik levis su e tiris ek sua posho granda anado. „Por vu", il dicis. „Kom memorigilo. Vua kompanio esis tre agreabla" La mediko refuzis, ma vane.

Tandem il dicis: „Do bone. Me prenos ol kom donaco por mea spozino."

La yuna viro repetis joyoze: „Por vua spozino! Kom donaco!" Il ridis tante laute, ke lua hundo aparis sub la benko e gayoze aboyis. La treno enrulis. La vagon-fako divenis obskura kam nokto. La anado esis envolvita en pamfleto.

172

Sisesma parto La milit-kampo di Moskva

1

Dum la veho, JIVAGO kredis pro la senmoveso en streta vagon-fako, ke nur la treno vehus, dum la tempo haltus, e lo esus sempre ankore dimezo. Ma esis ja vespere, kande la kalesho kun la mediko e la bagajo aperteskis voyo tra la densa turbo en la Merkato di Smolensk.

Por JIVAGO semblis ke la homi plu frue asembleskis en la merkato sen partikulara motivo, ma nun la butiki esis vakua, kovrita per kurteni e mem sen seruri, pro ke existis nulo por la kompro o vendado sur la sordida placo kun la rezidui. Magra, bon-vestizita olda mulieri e viri stacis ibe kam muta reprocho kontre la pasanti ed ofris objekti sen irga utilo: artoza flori, koquala utensilaro, gala-vesti ek nigra gazo ed uniformi sen signifiko.

La simpla homi marchandis kun utila objekti: nigra- pano ek la propra porciono, sordida, humida sukro-kubi e tabak-paketi kun.

Omnaloke sur la merkato on vidis neutila fripo, qua augmentis di preco segun la nombro dil antea posedanti. La veturisto vehis a laterala voyeto. Dop lu desaparis la suno e tushis lua dorso. Koram la kalesho aparis vakua kargo-veturo en densa polvo-nubi, qui ardoris en la radii dil subiranta suno. Tandem li povis devancar la kargo- veturo, qua blokusabis la voyo. Li vehis plu rapida. La mediko astonis pri la olda jurnali ed afishi sur la stradi e trotuari.

173

La vento driftis oli aden ica direciono, hufi, veturi e pedi aden la altra direciono.

Pos kelka tempo aparis la domo di JIVAGO. La veturisto haltis.

La mediko ne povis respirar. Lua kordio batis kande il

iris al pordo e sonigis. Ma eventis nulo. Il sonigis itere.

Ma la sama rezulto. Nun il presis en kreskanta sorgo

dum diversa intervali kontre la sonilo.

Unesme pos pasabla tempo kliktis hoko e kateno en

domo, ed il vidis sua spozino Tonya, qua apertis per la

brakii la pordo. Amba rigideskis en surprizo e ne audis

lia krii. Tandem li embracis su kam fola. Li parolis

amba samtempe ed interruptis su reciproke.

„Avan omno, kad esas omni sana?"

„Yes, yes, restez kalma. Omno en ordino. Mea letro esis

stulta. Pardonez. Ma ni devas parolar pri to. Pro quo tu

ne sendis telegramo? Markel adportos senfriste tua

bagaji. Ho, me komprenas, tu esis en sorgo, pro ke ne

Yegorovna apertis! Elu esas en la vilajo."

„Tu esas kava-vanga. Yuna e gracila! Me forsendos la

veturisto."

„Yegorovna queros farino. Me desengajis la altri. Ni havas nova servistino, quan tu ne konocas: Nyusha. La gardistino di infanti di Sashenka. Omni expektas tu, ni informis omni, li esas omni hike, Gordon, Dudorov, omni."

„Quale standas Sashenka?"

„Deo dankesez, bone! Il vekis jus nun. Se tu ne venus jus de la treno, ni povus irar senfriste a lu." „Ka tua patro esas heme?"

„Ka me ne skribis? Il esas jorno e nokto en la distrikt- parlamento. Prezidanto. Pensez nur! Ka tu pagis la veturisto? Markel! Markel!"

174

Li stacis kun la korbo e la kofro sur la trotuaro e baris la voyo. La pasanti devis cirkumirar li. La homi inspektis la amba personi de kapo til pedo, vidis al veturisto, qua pretervehis, e gapis al apertita dom-pordo. Ma nun aparis Markel che Yuri e Tonya. Il portis jileto super la kamizo, e vokis, la menajestro-kasqueto en la manuo: „Signi e mirakli! Ka Yura? Ma yes! Il esas lo! Nia falkono! Yuri Andreyevitsh, tu, nia lumo, tu ne obliviis ni. Ni pregis por tu, e nun tu esas hike che la domala herdo! E vi, quon vi volas? Nu? Ka vi vidis nultempe tala evento?" il vokis al pasanti. „Irez, hike ne esas sensaciono!"

„Ho, Markel! Venez, ni volas embracar ni. Pozez la kasqueto sur tua kapo! Quo eventis? Kad irga novajo? Quale standas tua spozino e tua filiini?" „Quon eli facos? Eli kreskas. Me dankas por tua questiono. Kad irga novaji? Tu ludis la heroo, ma tu povas vidar, anke ni ne dormis. Ni facis hike tala teatro e kaoso, ke mem la diablo fugus. Nulu komprenas hike irgo. La stradi esas sordida, domi e tekti esas defekta, nia ventri esas vakua kam dum la karesmo, ed omno sen anexo e kontributo"

„Markel, me devas plendar che mea spozulo pri tu. Tale il parolas sempre, Yura. Me ne povas tolerar ica babilado. Probable il parolas nur pro tu ica sensencajo. Ma il ne dicas, quon il pensas. Ja bone, Markel, nula exkuzo. Tu esas ya nesavanta. Esas tempo, ke tu ganas tua raciono. Tu ne vivas en familio di farino- komercisti"

Markel transportis la bagaji al koridoro e klozis la dom- pordo.

175