Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы

Disciplinsklava, tre vulgara, eĉ kruela li estis, sed ĉiufoje, kiam li rigardis al la blindaj okuloj de sia fileto, stranga emocio regis lin. Korŝiran taŭzantan doloron li portis en si kaj enviis la patrinon, kiu havis larmojn. La eta blindulo havis ĉion el li, kio estis nomebla — homa. Ne mirinde! ONI edukis lin en kazernoj kaj lia sintenado devis respeguli ĉie la potencon de Romo. Ne koro, sed disciplino batadis en lia brusto. Tiu sensenta disciplino nur tiam eksilentis, kiam la infanaj manetoj karese palpadis lian vizaĝon. Tiam la katenoj de la ĉiama disciplino falis, kaj li fariĝis — homo.

Redoni la vidon al la blinduleto estis lia sola deziro, sed nek la ĥaldeaj sa

ĝuloj, nek la plej famaj sorĉistinoj povis helpi, eĉ la potencaj dioj de Romo montriĝis senpovaj. Kiom da espero nenii

ĝinta!

Sed Rufus denove esperis (но Руфус снова надеялся). Vespere lia virino parolis pri miraklofaranto (вечером его женщина говорила о чудотворце: miraklo – чудо), kiu antaŭ tagoj alvenis (который /несколько/ дней назад = некоторое время назад прибыл). Ŝi vidis la pompan akceptadon (она видела роскошный приём). La juna rabeno rajdis sur azeno (молодой раввин ехал верхом на осле: rajdi – ехать верхом), kaj virinoj sternis multvalorajn tapiŝojn (а женщины стелили дорогие ковры: valora – ценный) sur la vojon antaŭ li (на дорогу перед ним). Knaboj kaj knabinoj plenŝutis la stratojn (мальчики и девочки усыпали улицы: ŝuti – сыпать) per floroj kaj freŝaj palmofolioj (цветами и свежими пальмовыми листьями). Grizbarbaj kadukuloj kisadis la randon de lia vestaĵo (седобородые дряхлые старики целовали край его одежды: kaduka – ветхий, дряхлый), kaj la almozuloj de Jerusalemo larmadis pro ĝojo (а нищие Иерусалима лили слёзы от радости: almoza – нищенский, larmo – слеза). Ĉie oni rakontadis pri la mirindaj faroj kaj instruoj (везде рассказывали об удивительных делах и учениях: instrui – учить, преподавать) de la juna majstro (молодого мастера). La lepruloj puriĝis (прокажённые очищались: lepro – проказа, pura – чистый) kaj la blinduloj vidas (а слепые видят).

Sed Rufus denove esperis. Vespere lia virino parolis

pri miraklofaranto, kiu antaŭ tagoj alvenis. Ŝi vidis la pompan akceptadon. La juna rabeno rajdis sur azeno, kaj virinoj sternis multvalorajn tapiŝ

ojn sur la vojon antaŭ li. Knaboj kaj knabinoj plenŝutis la stratojn per floroj kaj freŝaj palmofolioj. Grizbarbaj kadukuloj kisadis la randon de lia vestaĵo, kaj la almozuloj de Jerusalemo larmadis pro ĝojo. Ĉie oni rakontadis pri la mirindaj faroj kaj instruoj de la juna majstro. La lepruloj puriĝis kaj la blinduloj vidas.