Маёнтак Рыбы

сёньня такі настрой, настрой такі, хочацца гаварыць пра прыўкраснае, тым болей што ўчора была пятніца 13-га, і гэта, паводле ўсходніх традыцыяў, вельмі шчасьлівы й спрыяльны да ўсяго сьветлага час. і вось што я скажу, я люблю пятніцу 13-га, я яе люблю так жа цёпла, як і любую іншую пятніцу, нават люблю такую пятніцу, на якую выпадае дзень нараджэньня гітлера, сталіна альбо мікі маўса, для мяне куды больш вартыя іншыя лічбы, напрыклад 15, 7, 9. я даўно прыкмячаю, што зь імі я зьвязаны вельмі шчыльна і нават магу адзначыць некаторыя стасункі зь імі ж, напрыклад мая 15 – гэта мая каханка, бо столькі разоў я трапляў на лічбу 15 і на каханьне, што даўно абвык у такія пятнаццатыя дні спатыкаць штосьці рамантычнае, а часам нават з колерам жарсьці й пахам сэксу. мая 7 – гэта мая вучоба, бо вышэй за 7 мала што адбывалася, але й ніжэй я не атрымліваў. 9 – гэта мой закон і правапарадак, я 9 разоў па 9 з 9 выпадкаў трапляў на 9-ы дзень у малпоўню, бо толькі праз 9 бутэлек піва магчыма трапіць на 9 сутак, альбо пасьля намётаў на плошчы – таксама атрымалася 9-ка, таму я стараюся ня надта часта мець зносіны з лічбаю 9. але з усіх лічбаў і выпадкаў я буду памятаць лічбы 27 і 29, бо 27 – гэта дзень нараджэньня маёй мамы, а 29 – лічбаўвасабленьне майго першага зьліцьця з жанчынаю. і на апошняе я ўсё-ткі назаву яшчэ лічбу 3, пра якую ніколі нікому нічога не распавяду.

пахі

Гаспар К. вельмі баяўся, што канцэнтравана пахне потам, баяўся так моцна, што нават валасы на грудзях галіў, а са сьпіны выдаляў іх пінцэтам, бо яму падавалася, што сам пот хаваецца пад валасамі, падпахі ён ня толькі галіў раз на тры дні, але выдаляў дэпілятарам, каб з каранямі, потым мазаў цела талькам, так бы мовіць абястлушчваў, потым тонкай плёнкаў пакрываў грудзі, падапах й жывот дэадарантам Олд Спайз, які пад новым стыкерам быў новага зьместу і настолькі плотна пакрываў цела, што ніводная пора скуры не прасочвала вільгаць. але Гаспару К. гэтага было мала, яму падавалася, што ўсе тыя солі й мачавіна, якія праступаюць праз залозы, канцэнтруюцца цяпер на твары, і спадар К. пачаў мазаць спэцыяльным талькам твар, пагаліў галаву, пагаліў бровы, выдаліў усё валосьсе нават на руках і нагах, ззаду таксама ладна папрацаваў, і потавыя залозы спынілі сваю працу, арганізм пачаў выводзіць вадкасьць толькі праз ныркі й мачавы пухір. і калі пан К. хадзіў у прыбіральню, ён роўна трыццаць пяць разоў страсаў апошнія кроплі мачы і выдаткоўваў дзесяць квадратаў туалетнай паперы, чатырохслаёвай, абціраючы галоўку ад вільгаці, потым пырскаў асьвяжальнікам у паветра, не істотна пасьля якой справы ў прыбіральні, роўна восем разоў і выходзіў вонкі, мыў рукі тры разы мылам, два разы гарачаю вадою і адзін раз халоднаю, мазаў рукі пахучым крэмам, пырскаў на твар адэкалёнам, паголеную галаву праціраў хусткаю й наносіў тальк колеру скуры. яму заўсёды падавалася, што яго мача пахне ня толькі потам, але й тым, што ён зьеў альбо выпіў, і ён больш не ўжываў каву, ня еў часнык, пасьля рыбы яму здавалася, што ўсё цела, а ня толькі мача, пачынаюць пахнуць рыбаю. з вадкасьці засталіся толькі вада, а зь ежы кабачкі, прыгатаваныя ў хуткаварцы. і аднойчы Гаспар К. на ноч нанёс столькі тальку й дэадаранту, бо назаўтра рыхтаваўся на спатканьне, што наўпрост задыхнуўся.

гамлет

вось і закончылася мая эпапея з трусочкамі, кожны зь іх нарэшце знайшоў сабе новы дом і, ува што я ахвотна й аптымістычна веру, – ня страўнік, але кватэру, дах над галавою.

адзін белы з чорнай плямкаю дастаўся майму сябру, цяпер трус жыве ў трохпакаёўцы разам з гаспадаром, трыма дзецьмі, жонкаю і сабакам Чакам. адзін белы з трыма чорнымі плямкамі на сьпіне выправіўся ў падарожжа ў сталіцу і будзе замест шчанюка хлопцу Антону.

адзін шэры, амаль блакітна-шэры, па памерах самы вялікі, быў набыты незнаёмцам на кірмашы ў суботу, дзе я наўмысна гандляваў раніцаю, даехаўшы ажно да Нясьвіжа. незнаёмец сказаў, што трус будзе галоўным асемяняльнікам у ягонай гаспадарцы.

два попельнага колеру трусочкі дасталіся дзяўчынца Віцы, якая ўсчыніла цэлую гістэрыку мамцы. спадзяюся, трусочкі будуць жыць у якім доме ў горадзе і іх будуць любіць.

трох трусоў набыў дзіўны мужчына, які вельмі доўга іх мацаў, напэўна, гэтым не пашчасьціла, пойдуць яны на стол камусьці ў добрай рэстарацыі.

і апошні трус, чорны, тоўсты й адвечна нейкі задуменна-млявы, застаўся ў мяне, жыве ў маёнтку з тыдзень, абвык, ведае, дзе яго талерка зь ежаю, пакуль што неахайна ходзіць па-вялікаму, ягоныя шарыкі паўсюль, але я не пакідаю сілаў і надзеі зрабіць яго культурным трусам. завуць яго Гамлет, і ён сапраўдны бастард, зь першага дня палюбіў спаць у маім ложку, падраў прасьціну, нассаў на плед, зьеў тры кнігі, некалькі правадоў, але ён страшэнна мілы, асабліва калі яму чухаеш пуза, ён пачынае дрыгаць нагою, сабака гэты. думаю, хутка ён абвыкне зусім, і я яго пачну выводзіць на вуліцу, дзе яму адкрыецца новы сьвет.

патрык