Греческий шутя. 100 анекдотов для начального чтения

Ήταν ένας τεμπέλης ο οποίος καθόταν σε ένα παγκάκι και δε μπορούσε να κουνήσει ούτε το χέρι του!!! Τον βλέπει ένας σκηνοθέτης ο οποίος έψαχνε έναν τεμπέλη για την ταινία του και πηγαίνει και του λέει: «Φίλε ψάχνω για ένα τεμπέλη, βρήκα εσένα! Εσύ το μόνο που θα κανείς για να μπορέσω να γυρίσω την ταινία μου θα κουνήσεις το χέρι σου για να διώξεις μια μύγα που θα σε ενοχλεί! οκ;» Και λέει αυτός: «Ρε φίλε εσύ δε θες ηθοποιό αλλά κασκαντέρ!»

* * *

Μιλάγαν δύο παππούδες (говорят два деда; μιλάω; ο παππούς):

– Άσε ρε φίλε, τι έχω πάθει (э, слышишь, друг, что со мной: «что я перенес»; αφήνω – пускать; оставлять, покидать; παθαίνω – терпеть, выносить). Όλο ξεχνάω τελευταία (все забываю последнее время; τελευταία

– недавно; последнее время). Κάτι δεν πάει καθόλου καλά μαζί μου (что-то совсем не ладно со мной).

– Α, και εγώ το είχα (а, и у меня было то же /самое/; έχω), αλλά πήγα σε έναν γιατρό (но сходил к одному врачу; πηγαίνω) και με έκανε περδίκι (и он меня поставил на ноги: «сделал куропаткой»; κάνω; το περδίκι – куропатка; είμαι περδίκι – я здоров). Μιλάμε φοβερός γιατρός

(действительно сильный: «страшный» врач)!

– Αλήθεια (правда); Πώς τον λένε, να πάω και εγώ (как его зовут, и я пойду; λέω; πηγαίνω);

– Πώς τον λένε, πώς τον λένε (как его зовут)… Θυμάσαι έναν πόλεμο που είχε γίνει παλιά (помнишь одну войну, которая была давно; ο πόλεμος; γίνομαι);

– Ποιόν λες, τον πρώτο παγκόσμιο (про какую говоришь, про Первую мировую);

– Όχι, πιό παλιά (нет, еще раньше).

– Την επανάσταση του 1821

(восстание 1821 года);

– Όχι, ακόμα πιο παλιά (нет, еще раньше). Στην αρχαία Ελλάδα (в Древней Греции)…

– Τον Πελοποννησιακό (Пелопоннесская);

– Όχι μωρέ (да нет же; μωρέ = ρε – разговорное, не всегда вежливое обращение, аналогичное «эй, ты», чаще всего на русский не переводится)… Έναν που είχε γίνει για μία γυναίκα (та, что случилась из-за женщины; γίνομαι);

– Α, τον Τρωικό λες (а, про Троянскую говоришь)!

– Αμ, μπράβο

(вот, молодец)! Πώς την λέγαν την γυναίκα αυτή (как ее звали, эту женщину; λέω);

– Ωραία Ελένη (прекрасная Елена).

Γυρνάει και φωνάζει ο παππούς (поворачивается дед и кричит; γυρίζω – кружиться, вращаться; поворачиваться):

– Ελένη; Ρε θύμησέ μου (Елена, слушай, напомни мне; θυμίζω)… Πώς τον λέγανε τον γιατρό που πήγαμε (как там звали врача, к которому мы ходили);