Читаем Губернскі дэтэктыў. Справа аб крывавых дукатах полностью

Калі ж учынілі яны ўначы напад, яе замкнулі, так што сама яна пасведчыць не можа, але ж бацька ейны ўчора сказаў, што гэта былі менавіта тыя тры ўрвіцелі. Шынкароўне шкада гэта казаць, аднак жа ў забойстве жоўтаквіточніцы вінаваты яе бацька. Зразумела ж, не наўпрост, але калі яго мучылі, ён прызнаўся, хто прынёс манету, хаця яе бандыты і не знайшлі.

Якія ж страшныя людзі! Вядома, кабета гэтая займалася брудным рамяством, аднак ніхто не заслугоўвае такой смерці. Кажуць, што забітая яна была вельмі люта, але ж шынкароўна не будзе марнаваць паперу на пераказванні розных жахаў, бо мусіць перадаць значна важнейшае. Рысы ўрвіцеляў яна добра запомніла, і больш за тое: упэўнена, што супадуць яны з апісаннем бандытаў, якія прыходзілі да фурмана, – мусіць жа, жонка ягоная іх пацвердціць, бо чула дзяўчына, што толькі цудам не забілі і ўсю яго сям’ю, значыцца, бачылі ўсіх трох не толькі Рахель і яе бацька. Першы – маладзенькі яшчэ хударлявы хлопец з рудаватым валоссем, другі – удвая старэйшы, асаблівых прыкмет з твару не мае, але ж ёсць у яго загана: на левай руцэ не хапае аднаго пальца. Што ж тычыцца трэцяга, дык той увогуле цыган, а на мордзе гіцальскай (яшчэ адно прабачэнне!) – шнар.

Яўгенія Канстанцінаўна адчула, як прабегся халадок па яе спіне. Яна перачытала апошнія радкі, ды з’явіўся перад ёю прывід Міро. Дык вось навошта ён пытаўся пра золата… Панна Пракшына з імгненне паразважала і вырашыла, што адзінае выйсце з ейнага становішча – неадкладна страціць прытомнасць.

Раздзел IX

Ляжаць доўга ў непрытомнасці ў панны Пракшыной не атрымалася. Усё ж такі нельга кіравацца выключна selfishness[89], калі справы тычацца яшчэ чыіх-небудзь шчасця ды свабоды. Таму дзявіца ўзнялася ды, насуперак уласным намерам бліжэйшы месяц сядзець у добраахвотным замкненні, пайшла пагутарыць з татухнам. Але па дарозе яе падпільнавала пані Канстанцыя.

– Як толькі можна паводзіцца да такой ступені inconvenant[90]! – шчыра абуралася бабуля. – Ты ж не якая-небудзь дурнаватая пастушка! Што гэта за скокі і крыўлянні? Калі ён табе не падабаецца, то так і скажы. А калі наадварот, то будзь ветлівай! Ды толькі не тлумі monsieur

[91] Завішу галавы і трымайся годна!

– Нікому я галавы не тлуміла, madame, і ўвогуле: называйце яго так, як ён сам гэтага патрабуе! – адгыркнулася Яўгенія Канстанцінаўна.

– О, яна сама бязвіннасць! – грымнула пані Канстанцыя. – Тваё недарэчнае какецтва, Прошкіна, толькі адштурхне яго і зменіць усе намеры.

– Ды якія намеры? – усклікнула дзявіца. – Навошта вы гаворыце так, быццам ён ужо зрабіў прапанову?

Цяпер, напэўна, і не зробіць. А мабыць, гэта і да лепшага? Асабліва ўлічваючы апошнія факты: гэта суцэльны жах – жыць з небяспечным чалавекам! Што, калі раптам ён загадае Міро расправіцца і з ёй? Панна Пракшына села на канапу і жаласна ўсхліпнула:

– Няўжо вам так хочацца хутчэй пазбавіцца мяне?

Мяркуючы па тым, што выяўлялі абліччы бацькоў, яны таксама не надта ўхвалялі яе паводзіны, хаця і даводзілі гэта да ейнага сумлення, у адрозненне ад пані Канстанцыі, больш памяркоўна. Матухна, сцяўшы вусны, сувора торкала іголкай у пяльцы, а татухна засяроджана ўтаропіўся ў кнігу.

– Зусім мяне не любіце, – Яўгенія Канстанцінаўна зрабіла апошнюю спробу выклікаць спачуванне.

– Ну што ты, Джынні, – скарыўся пан Пракшын і абняў дачку, падсеўшы да яе. – Я даю табе абяцанне, што буду любіць цябе без аніякай залежнасці ад таго, што ты вырашыш рабіць далей. Хаця сказаць па праўдзе – ты толькі не крыўдуй – але ж з узнікненнем Андрэя Вікенцьевіча ў нашым жыцці я пачаў трошкі сумнявацца ў тваіх разумовых здольнасцях, darling

Ах так? З гэтым абвінавачваннем панна Пракшына ніяк не жадала мірыцца, а таму тут жа выдала і вынікі сваіх разважанняў датычна сувязі Штэйна з золатам, і на паведамленне ад шынкароўны не забылася – нават збегала па яго ў свой пакой ды зачытала сямейнікам услых, каб нічога не выпала з-пад іх увагі. Аднак калі набліжалася яна да завяршэння ліста, у Яўгеніі Канстанцінаўны раптам пачалі трэсціся рукі, ды толькі пра здагадкі аб Падгорскім дзявіца пакуль казаць не стала. Па-першае, ёй усё роўна ніхто зараз не паверыць – трэба прыберагчы асобныя навіны, і момант зусім не спрыяльны. Па-другое, ці ж мала на свеце цыганоў? Напэўна, проста прымроілася. Прыкметны шнар? Ды ў якога цыгана не будзе шнару! Хаця, насамрэч, нельга было сказаць, што панна Пракшына дастаткова бачыла прадстаўнікоў народу гэнага. І тым не менш валодаюць яны і халоднай зброяй, і пугай – толькі шчасліўчыкі, відаць, застаюцца без шнараў. Прынамсі, яна вельмі на тое спадзявалася.

Агучаныя ж сведчанні выклікалі сапраўдны fureur[92]: бабуля нават запатрабавала прынесці ёй заспакаяльных кропель – падумаць толькі, што чыніцца ў яе адсутнасць у маёнтку! І гэты Штэйн, глядзі ж, увесь у бацьку!

– Канстанцыя Тэафільеўна, паберажыце сэрца! – татухну давялося ўзвысіць голас, каб утаймаваць цешчу. – Мы не ведаем дакладна, ці ж ён напраўду Файнаў сын. Да таго ж ці мусяць дзеці адказваць за правіны бацькоў?

Перейти на страницу:

Похожие книги

Когда ты исчез
Когда ты исчез

От автора бестселлера «THE ONE. ЕДИНСТВЕННЫЙ», лауреата премии International Thriller Writers Award 2021.Она жаждала правды. Пришло время пожалеть об этом…Однажды утром Кэтрин обнаружила, что ее муж Саймон исчез. Дома остались все вещи, деньги и документы. Но он не мог просто взять и уйти. Не мог бросить ее и детей. Значит, он в беде…И все же это не так. Саймон действительно взял и ушел. Он знает, что сделал и почему покинул дом. Ему известна страшная тайна их брака, которая может уничтожить Кэтрин. Все, чем она представляет себе их совместную жизнь — ложь.Пока Кэтрин учится существовать в новой жуткой реальности, где мужа больше нет, Саймон бежит от ужасного откровения. Но вечно бежать невозможно. Поэтому четверть века спустя он вновь объявляется на пороге. Кэтрин наконец узнает правду…Так начиналась мировая слава Маррса… Дебютный роман культового классика современного британского триллера. Здесь мы уже видим писателя, способного умело раскрутить прямо в самом сердце обыденности остросюжетную психологическую драму, уникальную по густоте эмоций, по уровню саспенса и тревожности.«Куча моментов, когда просто отвисает челюсть. Берясь за эту книгу, приготовьтесь к шоку!» — Cleopatra Loves Books«Необыкновенно впечатляющий дебют. Одна из тех книг, что остаются с тобой надолго». — Online Book Club«Стильное и изящное повествование; автор нашел очень изощренный способ поведать историю жизни». — littleebookreviews.com«Ищете книгу, бросающую в дрожь? Если наткнулись на эту, ваш поиск закончен». — TV Extra

Джон Маррс

Детективы / Зарубежные детективы
Адрес отправителя – ад
Адрес отправителя – ад

Манана, супруга важного московского политика, погибла в автокатастрофе?!Печально, но факт.И пусть мать жертвы сколько угодно утверждает, что ее дочь убили и в убийстве виноват зять. Плоха теща, которая не хочет сжить зятя со свету!Но почему нити от этого сомнительного «несчастного случая» тянутся к целому букету опасных преступлений? Как вражда спонсоров двух моделей связана со скандальным убийством на конкурсе красоты?При чем тут кавказская мафия и тибетские маги?Милиция попросту отмахивается от происходящего. И похоже, единственный человек, который понимает, что происходит, – славная, отважная няня Надежда, обладающая талантом прирожденного детектива-любителя…

Наталья Николаевна Александрова

Детективы / Иронический детектив, дамский детективный роман / Иронические детективы / Криминальные детективы